منوچهر آتشی

منوچهر آتشی در سال 1312 در روستای دهرود در نزديکی بوشهر به دنيا آمد. او فارغ التحصيل رشته ی زبان انگليسی از دانشسرای عالی تهران بود. از آتشی مجموعه های آهنگ ديگر 1339 ، آواز خاک 1346 ، ديدار در فلق 1348 ، بر انتهای آغاز 1350 و وصف گل سوری 1370 انتشار يافته است.

منوچهر آتشی شاعری طبيعت گرا بود. او در سالهای 36  و 37  توانست بسياری را با عرصه های متفاوت شعر آشنا کند. زبان شعر او روز به روز نوتر و گوياتر شد. شعر آتشی شعر عشق و طبيعت است  و نشان از شاعری آگاه  و توانا  و دردشناس دارد.

تو مثل لاله ی پيش از طلوع دامنه ها

که سر به صخره گذارد،

                             غريبی و پاکی

ترا ، ز وحشت توفان ، به سينه می فشرم

عجب سعادت غمناکی !

 

شوريده واری ديگر از منوچهر آتشی

بايد بخوانم امشب

آواز ناشناسی ،

                     گويا

مثل پرنده ای حيرت زده

در گنبد کبود خيالم ،

                  می چرخد

گويا سه تار مرموزی ،

                         زير گريز پنجه ی  پرزوری

از دور دست خاطره ،

                        در باد

می نالد

پايی فرار می کند از من شتابناک

پايی ، سبک ، می آيد

چيزی شکفته ،

                   شايد ،

چيزی شکسته ،  در من ،

                         می دانم

جريان ناشناسی ،

                رازی ،

                      آوازی ...

بايد بخوانم امشب ،

می خوانم .

                                              ديوان منوچهر آتشی در سايت آوای آزاد

                                              درباره ی منوچهر آتشی  در سايت مانی