|
|
|
نعمت آزرم شب یلدا
یلدا بلندترین لحظه های قامت ِ تاریکی در آستان ِ سُجده به روشنسرای زایش خورشید: میترا! یلدا شمار ِ بازپسین نبض های طاقت تاریکی در زادروز ِ مهر جهان پیرا: مهر سوار به گردونۀ طلائی ِ گیتی سپار ِ نیرومند با نیمتاج ِ تافته از نیزه های نور ایزد بزرگ بانوی پیمان و مهر مهرنگاهبان ِ بوم و بر ِ ایران این چشمزخم دیده فراوان از دستبرد و ترکتاز انیران مهر نُماد پاک اهورا تازندۀ گشوده جهان با سپاه نور برآیان ز خاوران و تاخته تا مغرب پاشندۀ درخشش ِ آئین ِ مهر در زمانۀ تاریک روی باختران بخشندۀ شناسنامه و آئین زادروز به عیسا!
* یلدا شب دراز ِ نخفتن تا صبحگاه، پرپر ِ خاموشی ِ ستاره شمردن و شادمان میان ِعزیزان به بانگ نوشانوش از مهر و مهربانی و پیمان و عشق، سخن کردن ز آئینه های یک یک دل ها غبار زدودن یلدا شب ِ حکایت ِ خورشید های نو دمندۀ بسیار آرزوی نیک شنفتن با سفرۀ بزرگ شب چلـّه در کنار سرو با سبز و سرخترین های هدیۀ این آب و خاک: سرو و انار و سیب و از این دست گونه گونه فراوان با نرمتاب ِ رقص ِ شعله در آتشدان
*
یلدا شب درود به خورشید و پشت به سرما با یار نارگونه انار رسیده دانه کردن و خوردن بر پرده بندهای درون انار تأمل کردن بر نام و یاد بند نشینان ِ ناگزیر درود فرستادن بر بند و بند ساز و مدرسۀ بندگی برآشفتن
*
یلدا بلندترین شب یلدا شبی بلند نه آن سان ولی دراز که تاب آوَرَد، تا من حدیث ِ حسرت ِ دیرین ِ بازدیدن ِ خورشید بر فراز ِ دماوند را تمام بگویم! یارا حکایت من و ما قصه ای بلندتر از یلداست! عمری به راه چشمۀ خورشید و راه بی پایان راهی درشتناک که از راستای برزخ دیروزهای گمشده تا فرداست! باری مگر شراره ای از آفتاب ِ سینۀ البرز را - به فالی نیک-، در عمق چشم های ِ درخشان و مهربان تو در این شب سیاه بجویم! و بوی آشنای وحشی گل های سرخ درۀ دربند را، از لاله برگ های لبان تو بشنوم! آن عطر را دوباره ببویم!
پاریس 18 دسامبر 2008
|