گذری بر اندیشه های آموزشی  

با نگاهی جهانی و تاریخی به تئوری های تعلیم و تربیت می خواهیم در هر نوشتاری به معرفی یکی از نظریه های ارزشمند آموزشی بپردازیم.

در این نوشته با هم  با یکی از فیلسوفان تعلیم و تربیت آشنا می شویم.

ژان ژاک روسو از نویسندگان معروف قرن 18 فرانسه در سال 1712 بدنیا آمد و در سال 1778 چشم از جهان فرو بست.

کتاب آموزشی او امیل نام دارد که در سال 1762 به چاپ رسید. در این رمان کودک در مرکز توجه قرار دارد. روسو تربیت آزاد کودک  را در یک جامعه ی دموکراتیک پیشنهاد می کند.

این کتاب اثر بی چون و چرائی بر سیر تکاملی نظریات جدید تعلیم و تربیت بر جای نهاد.

روسو در یکی از فصل های این کتاب، درباره ی آزاد اندیشی و مذهب طبیعت گرا نوشته بود. به همین دلیل از طرف کلیسا محکوم شد. کتابش را به صورت آشکار سوزاندند و نویسنده به سوئیس پناهنده شد.

روسو با فلسفه ی یونان باستان ، اسپینوزا ، هابس ، جان لاک و مونتسکیو آشنا بود. یکی از نکات آموزشی وی آن بود که برعکس توجه  بی اندازه ی دوران روشنگری به عقل ، به حواس کودک نیز تکیه داشت.

اصول آموزشی این نويسنده بر استقلال فکری ، شرکت دانش آموز در پروسه ی آموزشی و تعليم بر پايه ی واداشتن کودک به تفکر نهاده شده است .

به نظر روسو انسان محصول زندگی اجتماعی است . اين نظريه  بر تئوری های  هگل ، مارکس ، کنت ، و دورکيم تاثير بخشيد .

روسو مخالف عقل گرائی مصلحت انديش کليسا و مدعيان مذهبی بود . در اين زمينه به احساسات اهميت بسزا می داد .

در مورد سير تکاملی انديشه و احساس کودک ، وی به چهار مرحله اشاره دارد:

1.   از تولد  تا  6 سالگی

2.   از 7  سالگی  تا  12 سالگی

3.   از 13  سالگی  تا  15 سالگی  يا  بلوغ

4.   از 16  سالگی  تا  20  سالگی  يا  نوجوانی

هر مرحله توانائی ها و محدوديت های خاص خود را دارد .

به عقيده ی اين نويسنده ، کودک بايد با انگيزه ی خويش به آموزش بپردازد و همچو يک انسان آزاد مسئوليت زندگی خود را بپذيرد .

                                                                     مانوی