گزارش اختصاصی وبلاگ کارگر: جمعه ۱۹ مرداد جمعی از فعالین کارگری و دانشجویی به مناسبت روز اقدام بین المللی برای آزادی محمودصالحی و منصور اسالو در اطراف شهر تهران گرد هم آمدند٬ تا همبستگی خود با این دو کارگر زندانی را اعلام کنند.

در ابتدای مراسم فعالین کارگری و دانشجویی با گرایشات مختلف به بحث و تبادل نظر پیرامون وقایع روز به خصوص روز اقدام بین المللی و دستگیری فعالین کارگری خصوصا اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد در روز گذشته پرداختند.

در این مراسم که در آن اعضای کمیته دفاع از محمود صالحی٬ شورای همکاری٬ کمیته هماهنگی٬ کمیته دفاع از بازداشت شدگان اول ماه مه سقز٬ سندیکای کارگران نقاش و دانشجویان چپ حضور داشتند٬ عکس هایی از صالحی و اسالو و همچنین پلاکارد ها و پارچه نوشته هایی از سوی کمیته هماهنگی و کمیته دفاع از محمود صالحی برپا شد.شماره ی اول نشریه ی کارگر نیز به طور گسترده در بین شرکت کنندگان توزیع شد که مورد استقبال فراوان قرار گرفت به طوری که بعضی از افراد چند نسخه از نشریه را می گرفتند تا به فعالینی که در مراسم حضور ندارند بدهند.

در پایان نیز تمامی شرکت کنندگان دور هم جمع شدند و برخی از شرکت کنندگان سخنانی را ایراد کردند. در ابتدا آقای بهزاد سهرابی سخنگوی کمیته دفاع از محمود صالحی درباره ی وضعیت محمود صالحی و روز اقدام بین المللی توضیحاتی را ارائه داد. سپس یکی از دانشجویان بیانیه ی جمعی از دانشجویان و فعالین چپ را که پیش از آن به صورت گسترده ای در بین شرکت کنندگان توزیع شده بود٬ قرائت کرد که مورد استقبال فعالین قرار گرفت. محسن حکیمی یکی از بازداشت شدگان اول ماه مه سقز در سال ۸۳  وقایع آن سال را تشریح کرد و اعلام کرد که سایر بازداشت شدگان سال ۸۳ کماکان در کنار محمود صالحی مبارزه می کنند. فریبرز رئیس دانا نیز طی سخنانی محبوبیت صالحی و اسالو در میان مردم و روشنفکران را بی سابقه دانست. مادر لطفی نیز به نمایندگی از مادران جان باختگان سال ۶۷ که در مراسم حضور داشتند سخنانی را ایراد کرد. در ادامه دیگر فعالین نیز سخنانی را در ارتباط با این روز ابراز داشتند. در پایان یکی از دانشجویان به نمایندگی از دانشجویان شرکت کننده در این مراسم به روند تصمیم گیری برای برگزاری روز اقدام بین المللی در ایران انتقاد کرد و گفت که در صورت همگرایی بیشتر جریانات توان انجام اقدامات موثر تری در این روز وجود می داشت.

مراسم سرانجام در ساعت ۵ بعد از ظهر در حالی که مردم سرود می خواندند پایان یافت.