|
بحران اجتماعی در ادامه بحران در نقاط مختلف كشور اعتصابها و تظاهراتی برپاشد كه مهمترین آنها تظاهرات مردم خارج از محدوده تهران، قم و تبریز و اعتصاب كارگران نفت بود. تظاهر كنندگان و اعتصاب كنندگان عمدتاً خواستار آزادی زندانیان سیاسی و سرنگونی رژیم حاكم و برقراری یك رژیم دموكراتیك بودند. برای جلوگیری از حركت مردم كه بواسطه نفوذ قدیمی روحانیان و اینكه كلاً رژیم حاكم برای جلوگیری از رشد نیروهای دموكرات و كمونیست در جامعه ایران امكان رشد مذهب را در میان مردم، با دادن امكانات مادی به روحانیان فراهم آورده بود ، تقریباً تحت رهبری روحانیت قرار گرفته بود، اقدا مات مختلفی انجام شد كه هر كدام به ضد خودش تبدیل گردید. از جمله این اقدامات آتش سوزی عمدی سینما ركس آبادان ( هنوز هم عامرین و عاملین این اقدام ضد انسانی مشخص نشده اند !) در روز ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ بود كه در آن بیش از ۳۰۰ نفر سوختند و كشته شدند. در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ در تهران و دوازده شهر بزرگ دیگر حكومت نظامی اعلام شد و تظاهرات آرام مردم در میدان ژاله تهران به گلوله بسته شد. این روز بعدها به "جمعه سیاه" معروف شد.
نمونه ای از جنایات شاه در جمعه سیاه
در سوم آبان ۱۳۵۷ در اثر فشار مردم ۱۲۰۰ نفر از زندانیان سیاسی از زندان آزاد شدند.
جلادان رژیم در ۱۳ آبان دانشگاه
تهران را به خون كشیدند. نیروهای مسلح به دانش آموزان و دانشجویانی كه در دانشگاه تهران تظاهرات كرده بودند در روز ۱۳ آبان حمله كردند كه منجر به كشته شدن عده ای از آنها گردید. این روز بعد از سقوط رژیم شاه، بنام " روز دانش آموز" نامیده شد. |
