زبان در آينده

مهمترین عامل رواج زبان اقتصادی است ،  به همین دلیل است كه اكنون زبان رسمی جهان انگلیسی است . در صورتی كه قطب اقتصادی جهان عوض شود ، زبان انگلیسی اعتبار خود را از دست خواهد داد ، گرچه هم اكنون به  سرعت در حال پیش روی است به حدی كه می گویند هر كس اکنون انگلیسی  و كامپیوتر نداند بیسواد است .
 

گذشته از این با توسعه ی جهان روز به روز از تعداد زبانها  و گویش های كم جمعیت كاسته  می شود ، به طوری كه در سده های نوزدهم  و بیستم صدها  زبان  و گویش در آسیا ، آفریقا  و اروپا ازبین رفته است و هم اكنون در ایران گویش های مركزی ایران، كه تعداد آنها به  سی می رسد ، رو به فراموشی هستند . زبانشناسان حدس می زنند كه تا پایان سده ی  بیست  و یكم  تنها زبانهای مهم كه تعداد سخنگویانشان  بیش از ده ملیون است  باقی بمانند  و  جمعیت های كوچكتر هم  به جمعیت های بزرگتر بپیوندند ، مثلا ممكن است  تركی های غرب  دریای مازندران  و تركیه  یا یكی شوند  یا  در برخی از این نواحی زبان  یا زبانهای  بزرگ همسایه  مثل  روسی  یا  فارسی جای آنها را بگیرند .  شاید روزی برسد كه در جهان جز چند زبان باقی نماند . 

اكنون  زبان  فارسی  را  در حدود  صد ملیون  نفر  در  ایران ، افغانستان ،  تاجیكستان ، ازبكستان ، پاكستان ، هندوستان  و جاهای دیگر جهان می دانند  و اگر كسانی را كه  فارسی زبان رسمی یشان  نیست به این عده اضافه كنیم  بیش از صد ملیون نفر می شوند .

فارسی به علت ادبیات وسیع وعمیقش و داشتن شاعران  و نویسندگان بزرگ در طول هزار سال گذشته یكی از وسیع ترین و كهن ترین  ادبیات جهان را هم دارد .