|
از میمون تا انسان ( تكامل میمون به انسان )
میمونها راه رفتن روی دوپا را می آموزند. هنگامیكه از جنگلها كاسته شد و جلگه های سرسبز افزایش یافتند، دیگر جنگلها برای تغذیه و زیست میمونها مناسب نبودند. یك قسمت از میمونها از درختان پایین آمدند و شروع به زندگی بر روی زمین نمودند. آنها برای عبور از رودخانه ها و رسيدن به مناطق پر درخت تر مجبور بودند که روی دوپای خود راه بروند. پایین روی زمین میدان دید مانند روی درختان خوب نبود. میمونها مانند سابق به سادگی امكان كشف خطر و پیدا كردن غذا را نداشتند. پس میمونها به جای راه رفتن بر روی چهار پا ، کم کم مجبور شدند كه بر روی دوپا راه بروند و از دو پای ديگر استفاده های ديگری بکنند. بدین دلیل نزد این میمونهای انسان نما دو پا آزاد شدند. بوسیله این دو پا كه دیگر دست نامیده می شدند میمونها قادر بودند كه زمین را برای پیدا كردن حشرات بكنند، ریشه ی گیاهان را در آورند، دانه های بادام و فندوق را بشكنند و نوزادان خود را حمل كنند. آنها خود را برای به كار بردن و استفاده كردن از سنگ و چوب دستی بعنوان ابزار کار آموزش دادند.
درشكلهای زير، میمون انسان نما( میمون ـ انسان) ، نیمه انسان، انسان نخستین ( اولیه) انسان هوشمند (هموساپینس) نشان داده شده است:
|
