|
|
گزاره گزينه ( خلاصه شده) |
|
پيشكش به دكتر علی حصوری كه مرا گفت: |
|
|
از ميهنم كی من جدا ماندم كه می‌پرسی چرا رفتی؟ با آنكه می‌بينی كنارت هستم و بانگم گشوده بال روی آبیِ آفاق ايرانشهر با اينهمه گويی نمی‌بينی مرا آنجا و می‌پرسی كجا رفتی؟ می‌گويمت : ای دوست بنگر خوب من هستم در ايرانم آنجا كه هم ديروز و هم امروز می‌بودند و می‌باشند ، انبوه بی دردان كه در آنجا نمی‌بودند و اكنون هم نمی‌باشند اما تو در معنای بودن يا نبودن ای گرامی دوست باری بر خطا رفتی انگار می‌بايد بگويم قصّه‌ی پر غصه‌ام را گر چه پندارم كه می‌دانی : . ............................................ در پيش روی من سه گوناگون گزينش بود : - آنی كه خود آن پير با من گفت و ز من خواست و پاسخش دادم كه : شاعر در تمام عمر خود سرباز آزادی ست
رهپوی راه ناكجا آباد فرداهاست
|
|
